"(...)Mokre kropelki zrobiły z kafelków istną ślizgawkę i zanim dziewczyna zasunęła zasłonę, posunęła się jej noga i Hinata wyleciała z krzykiem z kabiny na podłogę w łazience, przy okazji uderzając boleśnie głową o posadzkę.(...)"

- Jaki piękny dzień. – Stwierdziła Hinata. Leżała w łóżku, przykryta pod brodę pierzyną. Ciepło ogarniało jej ciało, miała ochotę zamknąć oczy i spać dalej. Oddychała głęboko, obserwując podnoszącą się i opadającą kołdrę w rytm napełniających się powietrzem płuc i odwrotnie. Ciepłe promyki słońca obudziły ją parę minut temu. Żółte smugi światła tańczyły po pokoju, lecąc wprost na twarz Hinaty. Dziewczyna niechętnie odsunęła pierzynę i poczuła, jak chłodne powietrze wpływa pod jej piżamę. Mimowolnie się skuliła i spojrzała na zegar. Dochodziła ósma, wczoraj Kakashi ogłosił, iż śniadanie będzie o dziewiątej i ci, którzy się spóźnią, po prostu będą mieli problem, bo dzisiaj miał być naprawdę pracowity dzień i trochę siły się przyda. Ino i Sakura jeszcze spały. Zielonooka rozkopała kołdrę, tak że jedna noga i jedna ręka zwisały bezwładnie z łóżka, natomiast blondynki kompletnie nie było widać, tak opatuliła się kołdrą. Hinata uśmiechnęła się. Czuła, że musi obudzić obie przyjaciółki, ale nie miała serca. Wzięła ubrania i zamknęła drzwi za sobą, podążając do łazienki.

Otworzyła drzwi. Spostrzegła zaparowane lustra, najwidoczniej ktoś już tu był. Dźwięk wody lecącej z prysznica pozbawił Hyuugi pewności siebie. Zagryzła wargę.

- Cześć. – Rzuciła w przestrzeń, kładąc kosmetyczkę i ręcznik na blacie obok umywalek. Woda przestała lecieć, dziewczyna usłyszała jakiś ruch i odsuwaną zasłonę. Odwróciła się ostrożnie i po chwili odetchnęła z ulgą.

- Witaj, Hinata! – Uśmiechnęła się Ten-Ten, wychodząc spod prysznica. Hyuuga pierwszy raz widziała ją w rozpuszczonych włosach, teraz zresztą mokrych, najwyraźniej umytych. Brązowowłosa była owinięta w niebieski ręcznik. Podeszła do białookiej. – Wstałam godzinę temu, dziewczyny nie chciały dać mi spokoju. Rzucały we mnie poduszkami, śmiały się i hałasowały, tak że nie mogłam spać. W sumie są fajne. – Wytłumaczyła, patrząc na swoje odbicie w lustrze.

 - Właśnie, z kim ty jesteś w pokoju? – Spytała Hinata, rozczesując swoje długie, lśniące kosmyki. – Kiedy ja przed chwilą wychodziłam, Ino i Sakura jeszcze spały.

- Wepchnęłam się jakimś dziewczynom do pokoju. – Zaśmiała się Ten-Ten i wyjęła szczotkę do zębów z kosmetyczki. – Jedna ma zielone włosy i nazywa się Aiko, a druga całkiem tęczowe i ma na imię Ruri. – Nałożyła sobie dużo pasty na szczoteczkę i zaczęła myć zęby.

- Słuchaj, Ten-Ten. – Nagle Hinata uczepiła się ramienia dziewczyny i zagryzła wargę. – Zauważyłaś może w nich coś dziwnego?

Brązowowłosa spojrzała na nią zaskoczonym wzrokiem. Piana zaczęła ściekać do umywalki. Dziewczyna szybko wypłukała usta i wytarła dolną część twarzy ręką.

- Dziwnego? Nie… - Zastanowiła się. – Nie licząc tego, że Aiko nigdy nie jadła ramen, to nic takiego. – Wybuchła śmiechem, ale zaraz spoważniała, widząc zdenerwowaną twarz Hinaty. – A coś się stało?

- Bo widzisz… - Zaczęła dziewczyna,  jednak zacięła się, widocznie bijąc z myślami. – Bo widzisz, spotkałam taką dziewczynę, nigdy jej wcześniej nie widziałam. Dziwnie się zachowywała, bałam się jej.

Ten-Ten z uwagą słuchała Hinaty. Nigdy nie lekceważyła jej obaw.

- Rozmawiałaś z nią wczoraj na stołówce. – Dodała granatowowłosa. Ten-Ten aż podskoczyła.

- Mikami?! Chcesz mi powiedzieć że to ona cię przestraszyła? – Zaśmiała się, klepiąc dziewczynę po ramieniu. – Ona jest bardzo miła i przyjazna, musiało ci się zdawać. – Dodała, zakładając granatowy szlafrok. – Naprawdę, jestem pewna że Mikami nie zrobi ci krzywdy. – Podeszła do drzwi i otworzyła je. – Ja już lecę, za godzinę śniadanie. Cześć!

Zostawiła Hinatę samą, bijącą się z myślami. Nie uwierzyła jej, mimo że rozmawiała z Mikami tylko raz. Oczywiście w stosunku do białookiej też była bardzo miła, ale jednak emanowała taką… niebezpieczną aurą, której Hinata nie mogła rozgryźć.

- Cóż, zobaczymy, co będzie dalej. – Rzekła sama do siebie. Zdjęła koszulkę i spodnie, zostawiając w samej niebieskiej bieliźnie. Podeszła do kabiny prysznicowej i postawiła nogę w brodziku.

Dźwięk otwieranych drzwi. Otworzyły się, a do łazienki wszedł Kiba.

- Kiba-kun! – Wykrzyknęła i jak mogła najszybciej, wskoczyła do kabiny. Mokre kropelki zrobiły z kafelków istną ślizgawkę i zanim dziewczyna zasunęła zasłonę, posunęła się jej noga i Hinata wyleciała z krzykiem z kabiny na podłogę w łazience, przy okazji uderzając boleśnie głową o posadzkę.

- Hinata?... Ej, Hinata! – Usłyszała Kibę.

- Boże, jaka niezdara. – Głos… Sasuke rozbrzmiał drwiąco po łazience. Dziewczyna otworzyła gwałtownie oczy i spostrzegła nad sobą twarz chłopaka z kłami na policzkach tuż przy swojej twarzy.

- Hinata, ej, Hinata! – Wykrzykiwał w kółko, podczas gdy Sasuke ukucnął obok nich i powoli odsunął głowę Kiby od twarzy dziewczyny.

- Koleś, nie tak blisko… - Burknął pod nosem. Kiba spojrzał na niego wrogo. Hinata zorientowała się, że leży na podłodze w samej bieliźnie, podczas gdy brzuch i nogi były całkiem odsłonięte. Zaczerwieniła się.

- Żyję, żyję, spokojnie! – Poderwała się do siadu, a następnie stanęła chwiejnie. – Nic mi nie jest! – Ponownie położyła nogę w kabinie, jednak chłopak z kłami na policzkach zatrzymał ją.

- Na pewno?

- Mocno walnęłaś w te kafelki… - Rzucił Sasuke, obserwując ukradkiem jej ciało.

- Ty cholerny zboczeńcu! – Twarz Hinaty pojawiła się tuż przed nim. – Nie patrz się tak na mnie! – Wymierzyła mu mocny cios w policzek,  podczas gdy sama się zaczerwieniła. Chłopak wytrzeszczył oczy i zachwiał się, a Hinata wróciła z powrotem do kabiny, z głośnym szelestem zasuwając zasłonę. Usiadła na mokrych kafelkach i skrzyżowała ręce. Dobiegł ją urywek rozmowy, bo kolorowa zasłona dość dobrze tłumiła dźwięki.

- Ty palancie! Jak możesz!

- Bo niby ty się nie patrzyłeś! – Zbuntowany głos Sasuke zaatakował argumenty Kiby.

- Ale ja mogę! Jest z mojej drużyny! – Zaoponował chłopak z kłami na policzkach.

- A o co my się w ogóle kłócimy? – Prychnął Uchicha. – Mi nie zależy.

- I bardzo dobrze!  Cieszę się niezmiernie! A teraz cisza, potrzebuję spokoju! – Wydarła się Hinata. – Więc albo się nie kłócicie, albo wypad! - Ninja zamarli. Hinata rzadko wybuchała, teraz musiała się naprawdę wkurzyć. Posłusznie zaprzestali konwersacji.

- Straszna… - Wyszeptał Kiba. Na te dziesięć minut jego nienawiść do Uchichy jakby zanikła. Sasuke wzruszył ramionami i zajął się swoimi sprawami.

Dziewczyna odkręciła gorącą wodę. Lała się strumieniami, bezpowrotnie wypędzając chłód z ciała Hinaty. Granatowowłosa spieniła gąbkę. Po kabinie rozprowadził się przyjemny, orzeźwiający zapach płynu do mycia. Dziewczyna pilnowała, aby zasłona cały czas była na swoim miejscu i nie odsuwała się w jedną czy w drugą stronę. Po spłukaniu piany Hinata jeszcze parę minut rozkoszowała się gorącą wodą, zapominając o urzędujących w łazience chłopakach. 

~Hinata.